تهدید اصلی اقیانوس ها: نشت نفت

آلودگی دریایی به طور گسترده به عنوان یکی از سه تهدید اصلی برای اقیانوس های ما به همراه تخریب زیستگاه و بهره برداری بیش از حد از منابع زنده دریایی شناخته شده است. نشت نفت، نشت مواد شیمیایی و پلاستیک های ریخته شده از کشتی ها و پمپاژ شده از منابع زمینی، اثرات زیانبار زیست محیطی، اجتماعی-اقتصادی و فرهنگی را به همراه دارد.

نشت نفت به انتشار یک هیدروکربن نفتی مایع در محیط زیست، به ویژه مناطق دریایی، در اثر فعالیت های انسانی گفته می شود. این اصطلاح معمولاً برای نشت نفت دریایی به کار می رود، جایی که نفت در اقیانوس یا آب های ساحلی رها می شود، اما ممکن است نشت در خشکی نیز رخ دهد.

نوعی آلودگی، نشت نفت ممکن است ناشی از انتشار نفت خام از نفتکش ها، سکوهای دریایی، دکل های حفاری یا چاه ها باشد. مواد ریخته شده ممکن است فرآورده های نفتی تصفیه شده، مانند بنزین و سوخت دیزل، و همچنین محصولات جانبی آنها باشد – سوخت های سنگین تر که توسط کشتی های بزرگ مانند سوخت انبار یا زباله های نفتی از هر نوعی استفاده می شود.

اقیانوس ها ما را به هم متصل می کنند و رویدادهای یک منطقه می تواند پیامدهای قابل توجهی برای مناطق دیگر داشته باشد، زیرا آلاینده ها و آلاینده ها از منابع خود توسط جریان های اقیانوسی در سراسر منطقه منتقل می شوند.

در حالی که میانگین تعداد نشت ها در حال کاهش است، خطرات ناشی از افزایش فراوانی و شدت رویدادهای آب و هوایی وجود دارد که همچنین باعث کاهش انعطاف پذیری بسیاری از اکوسیستم های دریایی و گونه های فردی می شود.

کمک های ناسا و دانشمندان به عملیات پس از نشت نفت

هنگامی که فردی بیمار می شود، پزشک علائم او را ارزیابی می کند، مشکلی را تشخیص می دهد و سپس برای بهبودی او یک درمان تجویز می کند. این کاری است که دانشمندان نیز پس از نشت نفت انجام می‌دهند: آن‌ها آنچه اتفاق افتاده را ارزیابی می‌کنند، اثرات را ارزیابی می‌کنند، و سپس متوجه می‌شوند که برای بازسازی منطقه آسیب‌دیده چه باید کرد.

هنگامی که نشت نفت اتفاق می افتد، مشاهدات زمینی ناسا می تواند داده های ماهواره ای و هوابرد را به تلاش های بازیابی در پی آن کمک کند. به عنوان مثال، پس از نشت نفت Deepwater Horizon در سال 2010، ابزار طیف‌سنجی رادیومتر تصویربرداری چندزاویه در فضاپیمای Terra ناسا برای شناسایی تجاوز نفت از دکل سابق به زیستگاه‌های حیات وحش لوئیزیانا استفاده شد. محققان تغییرات پوشش گیاهی را در امتداد خط ساحلی اندازه‌گیری کردند تا ارزیابی کنند نفت کجا و چگونه بر باتلاق‌ها، باتلاق‌ها، خلیج‌ها و سواحل که بررسی روی زمین دشوار است، تأثیر گذاشته است.

بازسازی مانند پاکسازی نیست، اما آنها با هم کار می کنند تا بازیابی اکوسیستم را به حداکثر برسانند. نمونه هایی از پروژه های مرمت عبارتند از:

• ایجاد زیستگاه های تالابی با حذف گونه های مهاجم و کاشت پوشش گیاهی بومی.
• تقویت سواحل و خطوط ساحلی با گیاهان و ساختارهای طبیعی که از فرسایش جلوگیری می کند.
• ایجاد صخره‌های صدف و زیستگاه صدف‌ها با استفاده از صدف‌های بازیافتی به عنوان نقطه شروع ساختاری برای استقرار و رشد صدف‌های جدید.
• بازیابی صخره‌های مرجانی و بسترهای علف‌دریایی با پیوند مرجان‌های جدید در مناطق آسیب‌دیده یا عاری از مزاحمت علف‌های دریایی در حال بهبود.

پس از تکمیل پروژه‌های بازسازی، دانشمندان به نظارت بر مناطق آسیب‌دیده ادامه می‌دهند تا ببینند تا چه حد بهبود می‌یابند. زیستگاه‌های مختلف و حیات وحشی که در آن‌ها زندگی می‌کنند ممکن است زمان‌های متفاوتی برای بازیابی طول بکشد، البته انتظار اینکه محیط ها کاملاً به شرایط قبل از نشت بازگردند، همیشه واقع بینانه نیست.

برخی از بخش‌های محیط زیست نه تنها در اثر نشت نفت، بلکه با روش‌های مورد استفاده در پاسخ به نشت آسیب شدیدی دیدند. صخره ها و سواحل روغنی با آب داغ پرفشار تصفیه می شدند تا نفت پاک شود، اما این باعث آسیب بیشتر به حیات وحش در آن مناطق صخره ای جزر و مدی شد.

استفاده از جاذب نفت کم خطر جهت پاکسازی

شرکت راهبرد بین الملل سبز سورا بر آن داشت که جاذبی با کمترین خطر برای محیط زیست و حفظ زیست بوم تولید کند. در نتیجه این ما پد جاذب نفت، بوم جاذب نفت، جوراب جاذب نفت و… را تولید و عرضه کردیم. این محصولات به دلیل اینکه در آب نفوذ نکرده و آلودگی ها را از سطح جمع آوری می‌کنند می‎توانند گزینه های مناسبی برای پاکسازی آلودگی های نفتی باشند. این جاذب ها به دلیل حل نشدن یا غرق در نشدن در آب، مواد شیمیایی و تخریب پذیر را منتشر نمی‌کنند و به زیست بوم دریایی آسیب وارد نمی‌کنند.

جاذب های نفت سورا، سبک بوده و بعد و از جذب چندین برابر از وزن خود روی سطح آب شناور می‌مانند و به راحتی قابل برداشتن از سطح دریا ها و اقیانوس ها هستند.